In de afgelopen 20 jaar heb ik honderden families mogen begeleiden, elk afscheid heb ik samen met de nabestaanden zorgvuldig vormgegeven. Een grote variatie aan vormen van afscheid nemen heb ik mogen meemaken. Een aantal zijn me heel erg bijgebleven.
Ik denk aan de mevrouw die opgebaard lag in een wade op haar eigen boerderij. Haar kinderen en kleinkinderen plukten handenvol bloemen uit haar eigen wilde bloementuin, waarmee zij haar liefdevol bedekten. Voor de uitvaart was alleen haar favoriete muziek gekozen, de rest ontstond spontaan. De familie danste om haar heen en bracht haar daarna met elkaar zingend naar de ovenruimte.
De heftige uitvaarten rondom zelfdoding, die zo schokkend en ingrijpend zijn voor de nabestaanden. Het vraagt het uiterste van me in zorgvuldig aanvoelen en aansluiten bij wat de familie nodig heeft. Juist hierin kan ik heel veel voor een ander betekenen.
Het afscheid in kleine kring, waarvoor de laatste jaren steeds meer gekozen wordt. Een intiem afscheid waarbij mensen meer zichzelf kunnen zijn, hun emoties makkelijker toelaten en met elkaar durven delen.
Vandaag, 20 jaar later, voel ik nog steeds diezelfde passie voor dit prachtige werk, het maakt me blij en dankbaar dat ik dit mag doen. Met mijn schat aan ervaringen ben ik nog steeds heel graag dienstbaar aan mensen die een geliefde hebben verloren en wil ik hun gids zijn in deze belangrijke dagen.