Het wordt al donker, het is december om half vijf in de middag. Ik loop na een uitvaart naar huis, moe maar voldaan. Samen met de familie heb ik een mooi en passend afscheid afgerond vandaag. De familie ging met een goed gevoel naar huis en dáár doe ik het graag voor. Ik loop mijmerend door de schemer van deze donkere dagen voor Kerst.
Er komen verschillende families in mijn gedachten op uit het jaar dat achter me ligt. Families die geraakt zijn door een groot verlies en ook families met wat meer berusting, omdat het leven nu eenmaal eindig is. Elke familie vraagt een eigen manier van begeleiden. Zorgzaam en zorgvuldig en met een open blik bereid ik samen met hen de uitvaart voor. Elke dag een stapje verder in het vormgeven van het afscheid. Een afscheid van hun geliefde, passend bij hem of haar maar ook bij de nabestaanden.
Afgelopen week was het druk op Kranenburg. Het was een komen en gaan van auto’s en mensen. In deze dagen voor Kerst lijkt het verdriet nog duidelijker aanwezig te zijn. Straks met Kerst, voor het eerst zonder hun geliefde, dan zal het gemis en de lege plek zo pijnlijk voelbaar zijn. Ik hoop dat al deze mensen die afscheid hebben moeten nemen steun zullen vinden bij een naaste. Dat ze een lief mens om zich heen hebben die wat steun, warmte en troost kan bieden. Een praatje, een warm soepje, een hand op je schouder, een klein gebaar kan al zo fijn zijn. Laten we naar hen omkijken.
Volgend jaar staan wij graag weer klaar voor de families die ons in hun verlies nodig hebben. Ik wens iedereen, ook al is er verdriet in je leven, toch goede feestdagen en vooral een gezond Nieuwjaar!